Kościół Polskokatolicki w Rzeczypospolitej Polskiej
Kim jesteśmy?
Kościół do 1951 roku nosił nazwę PNKK (Polski Narodowy Kościół Katolicki), a jego geneza sięga lat dziewięćdziesiątych XIX wieku.
W tamtym czasie wśród Polaków mieszkających w Stanach Zjednoczonych doszło do wystąpień wiernych w parafiach rzymskokatolickich przeciwko dominacji duchownych pochodzenia niemieckiego i irlandzkiego.
Wierni domagali się wglądu w sprawy finansowe parafii, używania języka polskiego w liturgii oraz opieki polskich duchownych.
Po bezskutecznym przedstawieniu Stolicy Apostolskiej próśb wiernych doszło do powstania – z wielu niezależnych parafii polskich – ośrodka w Scranton (Pensylwania) i formalnego utworzenia Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego.
Nowo zorganizowana społeczność kościelna w 1907 roku, po uzyskaniu sakry biskupiej przez ks. Franciszka Hodura, przyłączyła się do Kościołów starokatolickich zjednoczonych w Unii Utrechckiej.
Bp Franciszek Hodur myślał o utworzeniu PNKK w Polsce, co stało się możliwe po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku.
Pełne uregulowanie stanu prawnego Kościoła Polskokatolickiego nastąpiło dopiero po uchwaleniu przez Parlament RP ustawy z dnia 30 czerwca 1995 roku o stosunku Państwa do Kościoła Polskokatolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz. 482).
W jubileuszowym roku 2000 Kościół Polskokatolicki wraz z sześcioma innymi Kościołami chrześcijańskimi w Polsce podpisał dokument o ważności i niepodważalności Chrztu Świętego.
W tamtym czasie wśród Polaków mieszkających w Stanach Zjednoczonych doszło do wystąpień wiernych w parafiach rzymskokatolickich przeciwko dominacji duchownych pochodzenia niemieckiego i irlandzkiego.
Wierni domagali się wglądu w sprawy finansowe parafii, używania języka polskiego w liturgii oraz opieki polskich duchownych.
Po bezskutecznym przedstawieniu Stolicy Apostolskiej próśb wiernych doszło do powstania – z wielu niezależnych parafii polskich – ośrodka w Scranton (Pensylwania) i formalnego utworzenia Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego.
Nowo zorganizowana społeczność kościelna w 1907 roku, po uzyskaniu sakry biskupiej przez ks. Franciszka Hodura, przyłączyła się do Kościołów starokatolickich zjednoczonych w Unii Utrechckiej.
Bp Franciszek Hodur myślał o utworzeniu PNKK w Polsce, co stało się możliwe po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku.
Pełne uregulowanie stanu prawnego Kościoła Polskokatolickiego nastąpiło dopiero po uchwaleniu przez Parlament RP ustawy z dnia 30 czerwca 1995 roku o stosunku Państwa do Kościoła Polskokatolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz. 482).
W jubileuszowym roku 2000 Kościół Polskokatolicki wraz z sześcioma innymi Kościołami chrześcijańskimi w Polsce podpisał dokument o ważności i niepodważalności Chrztu Świętego.
O kościele
– najwyższą cześć oddaje Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu;
– jest cząstką świętego, katolickiego i apostolskiego Kościoła;
– wyznaje katolickie prawdy wiary, moralności i zasady ustroju Kościoła, zawarte w Piśmie Świętym, sformułowane w powszechnych symbolach wiary i postanowieniu siedmiu Soborów Powszechnych Pierwszego Tysiąclecia;
– uznaje tradycyjne siedem sakramentów świętych, Eucharystia sprawowana jest pod dwiema postaciami: Ciała i Krwi Pańskiej
– są sprawowane dwie formy spowiedzi: indywidualna (uszna w konfesjonale) oraz ogólna ( sprawowana jako odrębny obrzęd przed ołtarzem, bądź w połączeniu z Mszą Świętą w części zwanej Spowiedzią Powszechną).
– posługuje się kalendarzem liturgicznym roku kościelnego; liturgia jest zbliżona do Kościoła Rzymskokatolickiego; obowiązują podobne stroje liturgiczne;
– przyznaje biskupowi Rzymu jego dawny, historyczny prymat pierwszego wśród równych sobie (primus inter pares), przyjęty przez sobory ekumeniczne i Ojców Kościoła, jednakże nie uznaje dogmatu o nieomylności papieża;
– jest samodzielny i niezależny organizacyjnie od jakiejkolwiek zagranicznej władzy kościelnej i świeckiej;
– posiada hierarchię kościelną: diakon, prezbiter, biskup
– od 1921 r. duchownych nie obowiązuje celibat.
– kościół oddaje cześć aniołom, apostołom, męczennikom i świętym, wśród nich szczególne miejsce rezerwuje dla Maryi, Matki Bożej.
– Kościół uczestniczy w ruchu ekumenicznym, jest członkiem Światowej Rady Kościołów, a także Polskiej Rady Ekumenicznej.
– Kościół Polskokatolicki należy do rodziny Kościołów Starokatolickich Unii Utrechckiej, gdzie obowiązuje nauka św. Wincentego z Lerynu:
“Trzymamy się tego, co wszędzie, co zawsze, co przez wszystkich było wyznawane; to jest bowiem prawdziwe i rzeczywiście katolickie”
– jest cząstką świętego, katolickiego i apostolskiego Kościoła;
– wyznaje katolickie prawdy wiary, moralności i zasady ustroju Kościoła, zawarte w Piśmie Świętym, sformułowane w powszechnych symbolach wiary i postanowieniu siedmiu Soborów Powszechnych Pierwszego Tysiąclecia;
– uznaje tradycyjne siedem sakramentów świętych, Eucharystia sprawowana jest pod dwiema postaciami: Ciała i Krwi Pańskiej
– są sprawowane dwie formy spowiedzi: indywidualna (uszna w konfesjonale) oraz ogólna ( sprawowana jako odrębny obrzęd przed ołtarzem, bądź w połączeniu z Mszą Świętą w części zwanej Spowiedzią Powszechną).
– posługuje się kalendarzem liturgicznym roku kościelnego; liturgia jest zbliżona do Kościoła Rzymskokatolickiego; obowiązują podobne stroje liturgiczne;
– przyznaje biskupowi Rzymu jego dawny, historyczny prymat pierwszego wśród równych sobie (primus inter pares), przyjęty przez sobory ekumeniczne i Ojców Kościoła, jednakże nie uznaje dogmatu o nieomylności papieża;
– jest samodzielny i niezależny organizacyjnie od jakiejkolwiek zagranicznej władzy kościelnej i świeckiej;
– posiada hierarchię kościelną: diakon, prezbiter, biskup
– od 1921 r. duchownych nie obowiązuje celibat.
– kościół oddaje cześć aniołom, apostołom, męczennikom i świętym, wśród nich szczególne miejsce rezerwuje dla Maryi, Matki Bożej.
– Kościół uczestniczy w ruchu ekumenicznym, jest członkiem Światowej Rady Kościołów, a także Polskiej Rady Ekumenicznej.
– Kościół Polskokatolicki należy do rodziny Kościołów Starokatolickich Unii Utrechckiej, gdzie obowiązuje nauka św. Wincentego z Lerynu:
“Trzymamy się tego, co wszędzie, co zawsze, co przez wszystkich było wyznawane; to jest bowiem prawdziwe i rzeczywiście katolickie”
Godło Kościoła Polskokatolickiego
Rozłożona księga: przedstawia Słowo Boże, czyli Pismo Święte, które jest źródłem nauki o Panu Bogu i człowieku, o Jezusie Chrystusie naszym Zbawicielu.
Słońce i promienie: to symbol religijnej wolności, żarliwości i gorliwości w służbie Bożej, w wyznawaniu wiary świętej.
Krzyż: to znak zbawienia, cierpienia i ofiary Chrystusa, symbol naszej wiary.
Palma: symbol zasłużonego pokoju i sprawiedliwości oraz przypomnienia, że ludzie mają żyć według zasad nauki Chrystusa.
Prawdą, Pracą, Walką: Słowa te mówią, że naukę Jezusa Chrystusa mamy wypełniać w życiu przez głoszenie prawdy i życie zgodnie z prawdą. Chrześcijanin ma też rzetelnie pracować tak dla chwały Bożej jak i dla pożytku osobistego, swojej rodziny, Narodu i Ojczyzny. Chrześcijan ma też walczyć, ale z wszelkim złem i grzechem.
Słońce i promienie: to symbol religijnej wolności, żarliwości i gorliwości w służbie Bożej, w wyznawaniu wiary świętej.
Krzyż: to znak zbawienia, cierpienia i ofiary Chrystusa, symbol naszej wiary.
Palma: symbol zasłużonego pokoju i sprawiedliwości oraz przypomnienia, że ludzie mają żyć według zasad nauki Chrystusa.
Prawdą, Pracą, Walką: Słowa te mówią, że naukę Jezusa Chrystusa mamy wypełniać w życiu przez głoszenie prawdy i życie zgodnie z prawdą. Chrześcijanin ma też rzetelnie pracować tak dla chwały Bożej jak i dla pożytku osobistego, swojej rodziny, Narodu i Ojczyzny. Chrześcijan ma też walczyć, ale z wszelkim złem i grzechem.
